تبادل لینک هوشمند 
آفرين بـر روان فــــردوسي آن همايـون هماي ِ فـرخنده
او نه استاد بود و ما شاگِرد او خــداونــد بود و مـا بنده
(انوري)
نوشتار زيرين برگرداني است از شعر ِ "اتو فريدريش گروپه" که به اعلي حضرت پادشاه پروس ، فردريک ويلهلم چهارم پيش کش شده به موجب حماسه ي اين شاعر آلماني پس از فرار فردوسي به بغداد خليفه از او مي خواهد که در ازاي مبلغ زيادي مدح پيروزي اعراب بر ايرانيان را بگويد اما او هرگز حاضر نمي شود سخن زشتي در باره ي ايران بسرايد .و آنگاه از زبان فردوسي به ستايش ايرانزمين زبان مي گشايد :
............
ايران ، اين گوهر جهان
برخاسته است و مي درخشد
و در سپيده دمي پاک
شکوه خود را نمايان مي کند
ايران اين عنقاي جواني بازيافته ،
بالهاي نيرومند خود را از هم مي گشايد
هيچ المنصوري ،
هيچ ...
ويرانش نخواهد کرد
مي خواهي که من سرود سر افکندگيش را بسرايم؟
و تو در ازايش پاداشم دهي ؟
دست تو ياراي چنين بخششي نخواهد داشت
و رفعت سرير سلطنت آنچنان که بايد نيست
دکتر هانس مولر : زندگي افسانه اي فردوسي در ادبيات آلمان
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : باز هم فردوسي,
موضوع :
تاریخ ایران , ابولقاسم فردوسي , ,
